سه دسته گل اصفهاني
با وجود آن كه لشكر ثارالله مركب از رزمندگان سه استان سيستان و بلوچستان ، هرمزگان و كرمان بود ، اما از استان هاي ديگر هم داشتيم رزمندگاني را كه در لشكر گل كردند و حتي به مراتب بالا نيز دست يافتند ؛ مثلا « حاج باقري » كه فرماندهي تخريب لشكر را به عهده داشت و چند سالي را هم در اسارت گذراند .
با وجود آن كه لشكر ثارالله مركب از رزمندگان سه استان سيستان و بلوچستان ، هرمزگان و كرمان بود ، اما از استان هاي ديگر هم داشتيم رزمندگاني را كه در لشكر گل كردند و حتي به مراتب بالا نيز دست يافتند ؛ مثلا « حاج باقري » كه فرماندهي تخريب لشكر را به عهده داشت و چند سالي را هم در اسارت گذراند .
در گردان ۴۱۰ هم سه اصفهاني اصيل و پرورش يافته در خانواده هايي نجيب وبا ایمان ، آنقدر در دل بچه هاي گردان جا باز كرده بودند كه اصلا با آنها احساس غريبي نمي كردي و مثل بقيه ، برادرانت به حساب مي آمدند .
شهيدان محسن صغيرا ، رضا مؤذن و اكبر قضاوي .
متأسفانه من سعادت درك محضر شهيد محسن صغيرا را نداشتم ، اما از كمالات و شجاعت و اخلاص اين شهيد از بچه هاي قديمي تر گردان ، بسيار شنيده بودم ، او كه در عين دلاوري و مظلوميت ، در عمليات والفجر ۸ و در ساحل اروند در نبردي نابرابر شهيد و خون پاكش با خون شهداي گردان عجين شد .
من قبل از كربلاي ۴ و در پاييز ۱۳۶۵ توفيق داشتم روزهايي را در گردان از محضر شهيدان رضا مؤذن و اكبر قضاوي بهره مند شوم ، شهيد مؤذن با چهره اي زيبا ، مردانه و مصمم و قامتي بلند و استوار ، او كه حتي در نرمش صبحگاهي هم به بچه ها درس دلاوري و شجاعت مي داد ؛ در سد دز حتي نوع ورود نيروهاي گروهانش به آب با بقيه فرق داشت و آنها را وادار مي كرد از ارتفاع چند متري به داخل آب بپرند .
و شهيد اكبر قضاوي با لهجه ي غليظ اصفهاني و شوخي هاي هميشگي اش ، او كه شايد در نگاه اول جديت و شجاعت را چندان در برخوردهايش احساس نمي كردي ، ولي به هنگام آموزش و به طريق اولي در كشاكش عمليات و نبرد ، شيري بي همتا و يلي بي مانند بود كه اين دو هم در كربلاي شلمچه و در كربلاي ۵ به ياران شهيدشان پيوستند .
ياد اين سه عزيز كه خاطراتشان در ذهن و دلمان جا گرفته گرامي مي داريم ، به روان پاكشان درود مي فرستيم و به جايگاه رفيعشان غبطه مي خوريم .
راوی: عليرضا كاشاني
